14 Ağustos 2016 Pazar

Hissizleştiğim Yerdeyim



Hisizleştiğim Yerdeyim
Hissizleştiğim Yerdeyim
 

Uzun bir süre aynı manzaraya baktıktan sonra aniden manzara değişikliği bende sürekli ağlama hissi ve içimde karamsarlığa sebep oldu. Ne zormuş üniversite okuduğn şehri bırakıp tekrar alışagelen düzene geri dönmek..

Sanki simitçi bi anda kapının önünden geçerken seslenecek ve ben koşa koşa taze simitlerden alıp nasipleneceğim.. Cumaları pazara gidip domatesçisiyle mallarının Çanakkale olup olmadığını konuşucağım.. Ve bir telefon geldiğinde ise Atın önünde buluşalım yada Şakir'e ne dersiniz dicekmiş gibi hissediyorum.

Şehirle vedalaşmadan geldim. Ve biliyorum ki bir gün hangi sebeple olursa olsun geri döneceğim ve orda taze simit kokan sabahlara uyanacağım...

Özlemin tahammülsizleştiği yerdeyim.. Sanırım insanların okuduğu şehirde iş bulup kalmalarını şimdi anlıyorum.

Kim bilir belki güzel Çanakkale'mle tekrar yollarım kesişir.. Özlemlerin çekirdek kabuğunu doldurmayacak şekilde dolması dileğiyle sevgi ile var olun...

8 yorum:

  1. Ne zordur insanın şehrini terketmesi, bırakmak zorunda olması yolun açık olsun Merve....

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. çok teşekkür ederim güzel yollarınıın sevdiklerinizle kesişmesi dileğiyle :)

      Sil
  2. Ay nasıl anladıımm seniii.. Okul bitipte eve döndüğümde dağ gibi eşyalar koridorda sıralanmış bana yol açarken kendimi yatağa atıp ağlama krizine girişimi bugün gibi hatırlıyorum. Bunalımdan çıkmak 1 yılımı aldı. Sonrasında işe girdim falan filan.. Arada iş için şehir dışına çıktığımda gidip görme imkanı buluyorum. Bazende diyorum ki kaç kişi iş bulup kalacaktı benimle? Okurken ki mutluluğumuz çalışma hayatına girince devam eder miydi? Belkide böyle olması gerekiyordu ne bileyim.. Ama anladım seni hemde çok iyi anladım. Acın acımdır kardeşim :)))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. bi kasa Çanakkale domatesi alıp yanınada bir kutu mendil alıp size gelebilir miyim :( bu aralar kendimi anlaşılmaz hissesiyordum.. en sonuncu valizi açarken 'we will rock you' şarkısı eşliğinde inanılmazdım. Kalmakla kalmamak arasında duran inci çizgideydim . Kalmaya karar veripte bundan çok pişman olup valizini toplayana da şahit oldum. Ne bilim belki iyi belki kötü atasözü gibi oldu en kötü karar, kararsızlıktan iyidir.. o_O oldu sanki dimi

      Sil
    2. Tabikisi buyur gel başımla beraber. Sen domatesi al, bu durumda benim de Tekirdağ'ın rakısına ihtiyacım olacak. Mendile gerek yok bolca mevcut :)) Anlaşılmaz hissetme ben anladım seni. Tam adamına rastladın hemde. En kötüsü de ne biliyor musun? Yalnız yaşayıp eve gelmiş olmak. Misal ben tek yaşıyordum. Eve geldim yine hesap verme muhabbeti başladı ki en çok o koymuştu. Yıllarca kafana göre yaşa sonra eve dön herkes karışsın. Gerçi bir süre sonra ona da alışıyor insan. Zamanla sende alışırsın, hele işe girince kafan bir dünya oluyor düşünecek derman bile kalmıyor o derece. İnsanoğlu neye alışmıyor ki?? Bana hep 'orada kalsaydın hiçbirşey okurken ki gibi olmayacaktı' dediler hep.. Şimdi düşünüyorum da arkadaşlarımın hemen hepsi benim gibi yaşadıkları şehre döndüler. Sonuçta onlarla keyifliydi pek çok şey. Belki de kalsaydım onlar gittiği için daha çok acı verecekti şehir. Düşünsene birlikte vakit geçirdiğin herkes gidiyor ve sen anılarınla o şehirde kalıyorsun. Birazcıkta böyle düşün. Ben öyle yaptım ve yapıyorum :))

      Sil
  3. Her ne kadar üniversiteyi bulunduğum şehirde ama ilçesinde okusam da hergün gidip ekmek aldığımız fırıncı amcamın, apart sahibinin, pazarcı esnafın ve marketteki kasiyerin güler yüzü ve sıcakkanlılığı..Arada bir gidip gelsem de eskisinin yerini tutmuyor..İnsan eski günleri gerçekten çok özlüyor. Keşke okul bitmeseydi derim hep :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. küçük yerlerin insanı öyle oluyor öğrenciye okuyana saygısı oluyor bende farkettim. Evin kapısını kitlediğim anda anlamsızca göz yaşım aktı. Belkide arkadaş ortamın orda olmadığı için aynı tadı vermemiştir :)

      Sil
  4. Çanakkaleyi bende ziyaret etmiştim ve gerçekten çok huzurlu ve güzel bir yer :)
    Takibe aldım sizi bende boguma beklerim.
    pelorina.blogspot.com

    YanıtlaSil